چهارشنبه ۰۱ مهر ۹۴ | ۱۷:۰۴ ۲۴۸ بازديد
قرباني كردن
|
|
|
| |
| |
فصل پنجم ـ قرباني كردن
پنجمين عمل واجب حج و دومين عمل واجب مني، قرباني كردن است.
مسأله274 ـ بر كسي كه حج تمتع انجام مي دهد قرباني كردن واجب است. قرباني بايد يك شتر يا يك گاو يا يك گوسفند باشد، ولي شتر بهتر است، و فرقي نمي كند كه حيوان نر باشد يا ماده. و غير از سه حيوان نامبرده، قرباني كردن ساير حيوانات كافي نيست.
مسأله275 ـ قرباني كردن عبادت است و در آن نيت شرط است. و نيت آن همان شرايط نيت احرام را دارد.
مسأله276 ـ در قرباني چند شرط معتبر است:
1ـ سن حيوان، اگر حيوان، شتر است بايد داخل در سال ششم شده باشد. و در گاو و بز، بنابر احتياط واجب بايد وارد سال سوم شده باشد. و در ميش، بنابر احتياط واجب بايد داخل در سال دوم شده باشد. اگر سن حيوان قرباني كمتر از سن مذكور باشد كفايت نمي كند، ولي اگر بيشتر باشد، اشكال ندارد.
2ـ صحيح و سالم باشد.
3ـ لاغر نباشد
4ـ تام الاجزاء باشد، يعني اعضاي حيوان قرباني بايد كامل باشد و حيوان ناقص كفايت نمي كند. بنابراين حيوان اخته يعني حيواني كه دو بيضه او را بيرون آورده باشند كفايت نمي كند. ولي حيواني كه بيضه او كوبيده شده باشد كافي است مگر آنكه به حدّ اخته شدن برسد. و حيواني كه دم او بريده شده و حيوان كور، لنگ، گوش بريده و حيواني كه شاخ داخلي او شكسته شده باشد كفايت نمي كند. و همچنين قرباني كردن حيواني كه در اصل خلقت اينگونه است، مجزي نيست. پس فقدان اعضايي كه به طور عادي در همه اصناف آن حيوان وجود دارد و نقص محسوب مي شود، مانع اجزاء است. البته، اگر شاخ خارجي حيوان شكسته شده باشد اشكال ندارد (شاخ خارجي به منزله غلاف شاخ داخلي است). و اگر گوش حيوان شكافته يا سوراخ شده باشد، مانع ندارد.
مسأله277 ـ اگر كسي حيواني را به گمان آنكه سالم و صحيح است ذبح كند و بعد معلوم شود كه مريض ياناقص بوده، واجب است در صورت تمكن حيوان ديگري را ذبح كند.
مسأله278 ـ بنابر احتياط واجب بايد ذبح بعد از رمي جمره عقبه صورت بگيرد.
مسأله279 ـ احتياط واجب آن است كه ذبح را از روي اختيار از روز عيد به تأخير نيندازد.
مسأله280 ـ اگر كسي از روي عمد يا سهو يا جهل به مسأله، قرباني كردن را از روز عيد به تأخير بيندازد چه معذور باشد و چه نباشد، احتياط واجب آن است كه اگر امكان دارد آن را در ايام تشريق (يازدهم، دوازدهم و سيزدهم ذي حجه) ذبح كند، و فرقي نمي كند كه در شب باشد يا روز.
مسأله281 ـ محل انجام قرباني مني است و اگر از ذبح حيوان در آنجا جلوگيري كنند، قرباني كردن در مسلخ جديد مجزي است.
مسأله282 ـ بنابر احتياط واجب ذابح بايد مؤمن باشد و در صورتي كه ذابح را فقط براي انجام قرباني نايب كرده باشد و خودش قصد قرباني و قربت كند، در اين صورت ايمان در ذابح شرط نيست.
مسأله283 ـ قرباني بايد توسط خود شخص يا به وكالت از او انجام شود. و اگر كسي بدون وكالت قبلي، از طرف شخص ديگر قرباني كند، صحّت آن محل اشكال است و بنا بر احتياط واجب به آن اكتفا نكند.
مسأله284 ـ ذبح بايد با آهن صورت بگيرد و كارد استيل (فولاد همراه با مواد ضد زنگ) در حكم آهن است. ولي اگر شك داشته باشد كه وسيله ذبح از آهن است يا خير، تا زماني كه آهن بودن آن را احراز نكرده، ذبح با آن كفايت نمي كند.
|
|
|
|
|
|
قرباني كردن
|
|
|
| |
| |
فصل پنجم ـ قرباني كردن
پنجمين عمل واجب حج و دومين عمل واجب مني، قرباني كردن است.
مسأله274 ـ بر كسي كه حج تمتع انجام مي دهد قرباني كردن واجب است. قرباني بايد يك شتر يا يك گاو يا يك گوسفند باشد، ولي شتر بهتر است، و فرقي نمي كند كه حيوان نر باشد يا ماده. و غير از سه حيوان نامبرده، قرباني كردن ساير حيوانات كافي نيست.
مسأله275 ـ قرباني كردن عبادت است و در آن نيت شرط است. و نيت آن همان شرايط نيت احرام را دارد.
مسأله276 ـ در قرباني چند شرط معتبر است:
1ـ سن حيوان، اگر حيوان، شتر است بايد داخل در سال ششم شده باشد. و در گاو و بز، بنابر احتياط واجب بايد وارد سال سوم شده باشد. و در ميش، بنابر احتياط واجب بايد داخل در سال دوم شده باشد. اگر سن حيوان قرباني كمتر از سن مذكور باشد كفايت نمي كند، ولي اگر بيشتر باشد، اشكال ندارد.
2ـ صحيح و سالم باشد.
3ـ لاغر نباشد
4ـ تام الاجزاء باشد، يعني اعضاي حيوان قرباني بايد كامل باشد و حيوان ناقص كفايت نمي كند. بنابراين حيوان اخته يعني حيواني كه دو بيضه او را بيرون آورده باشند كفايت نمي كند. ولي حيواني كه بيضه او كوبيده شده باشد كافي است مگر آنكه به حدّ اخته شدن برسد. و حيواني كه دم او بريده شده و حيوان كور، لنگ، گوش بريده و حيواني كه شاخ داخلي او شكسته شده باشد كفايت نمي كند. و همچنين قرباني كردن حيواني كه در اصل خلقت اينگونه است، مجزي نيست. پس فقدان اعضايي كه به طور عادي در همه اصناف آن حيوان وجود دارد و نقص محسوب مي شود، مانع اجزاء است. البته، اگر شاخ خارجي حيوان شكسته شده باشد اشكال ندارد (شاخ خارجي به منزله غلاف شاخ داخلي است). و اگر گوش حيوان شكافته يا سوراخ شده باشد، مانع ندارد.
مسأله277 ـ اگر كسي حيواني را به گمان آنكه سالم و صحيح است ذبح كند و بعد معلوم شود كه مريض ياناقص بوده، واجب است در صورت تمكن حيوان ديگري را ذبح كند.
مسأله278 ـ بنابر احتياط واجب بايد ذبح بعد از رمي جمره عقبه صورت بگيرد.
مسأله279 ـ احتياط واجب آن است كه ذبح را از روي اختيار از روز عيد به تأخير نيندازد.
مسأله280 ـ اگر كسي از روي عمد يا سهو يا جهل به مسأله، قرباني كردن را از روز عيد به تأخير بيندازد چه معذور باشد و چه نباشد، احتياط واجب آن است كه اگر امكان دارد آن را در ايام تشريق (يازدهم، دوازدهم و سيزدهم ذي حجه) ذبح كند، و فرقي نمي كند كه در شب باشد يا روز.
مسأله281 ـ محل انجام قرباني مني است و اگر از ذبح حيوان در آنجا جلوگيري كنند، قرباني كردن در مسلخ جديد مجزي است.
مسأله282 ـ بنابر احتياط واجب ذابح بايد مؤمن باشد و در صورتي كه ذابح را فقط براي انجام قرباني نايب كرده باشد و خودش قصد قرباني و قربت كند، در اين صورت ايمان در ذابح شرط نيست.
مسأله283 ـ قرباني بايد توسط خود شخص يا به وكالت از او انجام شود. و اگر كسي بدون وكالت قبلي، از طرف شخص ديگر قرباني كند، صحّت آن محل اشكال است و بنا بر احتياط واجب به آن اكتفا نكند.
مسأله284 ـ ذبح بايد با آهن صورت بگيرد و كارد استيل (فولاد همراه با مواد ضد زنگ) در حكم آهن است. ولي اگر شك داشته باشد كه وسيله ذبح از آهن است يا خير، تا زماني كه آهن بودن آن را احراز نكرده، ذبح با آن كفايت نمي كند.
|
|
|
|
|
|
- حجّة الاسلام سـيـدمـحـمـدبـاقـري پـور
-
- ۰ نظر
عيد قُربان (به عربي: عيد الأضحي)
روز عيد قربان
عيد قربان در روايات
بيتوته در مني
حلق(سرتراشيدن)